Η θεσμοθετημένη εκπαιδευτική διαδικασία επηρεάζεται εκ των πραγμάτων από τις εξελίξεις στους τομείς της γνώσης, της τεχνολογίας και της εργασίας, από τις επιστημολογικές αντιλήψεις σχετικά με τον κόσμο και την πραγματικότητα καθώς και από τη φύση των κοινωνικών, πολιτιστικών και προσωπικών προβλημάτων του σύγχρονου ανθρώπου. Γι’ αυτό και αρκετοί εκπαιδευτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι το παραδοσιακό σχολείο, που συνδέθηκε με το βιομηχανικό πρότυπο εκπαίδευσης, δεν είναι πλέον σε θέση να προετοιμάσει τα άτομα για τη νέα πραγματικότητα, την Κοινωνία της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (Ράπτης & Ράπτη, 2014, Γκίβαλος Μ., 2013)
Η εμφάνιση και η εξάπλωση της νέας ψηφιακής τεχνολογίας, με τις συνεχώς εξελισσόμενες δυνατότητες που παρέχει, συνέβαλαν συγχρόνως και στην αύξηση της παραγωγικότητας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, στη χαλάρωση των σκληρών ιεραρχικών δομών και των καταπιεστικών ρυθμιστικών ελέγχων στο χώρο της παραγωγής, στη μείωση της μονότονης, ανιαρής και βαριάς χειρωνακτικής εργασίας, στη διόγκωση και στην αύξηση του διαμοιρασμού της προσβάσιμης πληροφορίας και γνώσης, στη διεπιστημονική συνεργασία, στην αλληλεξάρτηση ανάμεσα στους εργαζόμενους όλων των κατηγοριών, στο άνοιγμα των εθνικών συνόρων, της σκέψηςκαι του πολιτισμού, στην απαίτηση για αύξηση των γνωστικών εφοδίων και του επιπέδου εκπαίδευσης και κατάρτισης του εργατικού δυναμικού, στην ενίσχυση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων αλλά και του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης. Γιατί ο υπολογιστής είναι μια διαφορετική μηχανή σε σχέση με όλες τις άλλες που γνώρισε προηγουμένως ο άνθρωπος. Ο υπολογιστής διαχειρίζεται πολύπλοκα προβλήματα και πληθώρα πληροφοριών με εύκολο και γρήγορο τρόπο, επιτρέπει την αλληλεπίδραση με τον άνθρωπο, την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων ανατρέποντας χωροχρονικούς περιορισμούς, διευκολύνει τη συνεργασία στον επιστημονικό και επαγγελματικό τομέα για την πραγμάτωση αξιοθαύμαστων επιτευγμάτων, υπηρετώντας ανθρωπιστικούς αλλά πολλές φορές και καταστροφικούς σκοπούς. Αλλάζει τα δεδομένα δημιουργώντας νέες συνθήκες, εξαρτήσεις, παράδοξα, παρενέργειες και δυσάρεστες περιπλοκές, όπως η ενίσχυση των αρνητικών επιπτώσεων της παγκοσμιοποίησης, η πολεμική τεχνολογία, η τεχνολογική ανεργία, ο ανεπιθύμητος έλεγχος προσωπικών δεδομένων και η αόρατη επιτήρηση των ανθρώπων, η γρήγορη παλαίωση των γνώσεων, ακόμη και της ίδιας της τεχνολογίας, τα ψηφιακά χάσματα, η τεχνολογική κυριαρχία, η υπεραπασχόληση σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου κ.ά. Επί πλέον, ο ταχύς ρυθμός των εξελίξεων στην τεχνολογία και την επιστήμη, σε συνδυασμό με την επικράτηση σχετικιστικών προσεγγίσεων της γνώσης και της πραγματικότητας, που συνοδεύονται από συνθήκες αβεβαιότητας, απροβλεψιμότητας και πολυπλοκότητας, αυξάνουν την ψυχολογική πίεση στους όρους της καθημερινότητας, της λήψης αποφάσεων, της επικοινωνιακής επάρκειας και της διατήρησης της εσωτερικής ακεραιότητας του ατόμου (Ράπτης και Ράπτη, 2014).
Σύμφωνα με τον Η. Ματσαγγούρα (2002:43) στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης τα άτομα χρειάζεται να εφοδιαστούν επί πλέον και με πολλά άλλα εκπαιδευτικά, προ-επαγγελματικά εφόδια και δεξιότητες ζωής, μεταξύ των οποίων είναι και οι δεξιότητες:
- διαχείρισης πόρων (χρόνου, χώρου, χρήματος, υλικών και ανθρώπινου δυναμικού)
- διαπροσωπικής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης, ηγεσίας, διαπραγμάτευσης και συνεργασίας με άτομα διαφορετικής προέλευσης
- διαχείρισης υλικού: αναζήτησης, οργάνωσης και αξιοποίησης πληροφοριών με σύγχρονες μεθόδους και τεχνικές
- διαχείρισης συστημάτων: εμπλοκής σε κοινωνικά και τεχνολογικά συστήματα
- διαχείρισης τεχνολογίας: χρήσης εργαλείων παραδοσιακής και σύγχρονης τεχνολογίας.
Hi, this is a comment.
To get started with moderating, editing, and deleting comments, please visit the Comments screen in the dashboard.
Commenter avatars come from Gravatar.